The Great War Walk vanuit een ander perspectief Deel dit artikel
Geplaatst op 25/03/2018
Vandaag om 6.30 uur is het de start van de challenge walk Gent-Wevelgem (251km) dat volgende zondag ook door de eliterenners zal worden afgelegd.
Mijn deelname aan de challenge in Vlaandereen was door mijn werkongeval al geen gemakkelijke beslissing. Maar het is wel een mooi vervolg op het succesverhaal van vorig jaar, de "Ronde Van Vlaanderen".
Na de speech door de bwa-voorzitter Theo Bické, gaan we in Deinze van start voor een traject over 81 km naar Veurne. Al meteen werd duidelijk dat het parcours van de eerste dag niet echt boeiend zal zijn omdat het de aanloop is naar de Kust. Om de 10km werden we op de haltes opgewacht door uitzonderlijk vriendelijke medewerkers voor het bevoorraden van de atleten.
In Veurne stonden een minibus, een tranporter en 3 volgwagens de atleten op de Markt op te wachten voor onmiddellijke transfer naar het hotel Kasteelhof 't Hooghe in Zillebeke aan het Bellewaerde park.
Hier vonden we het nodige confort en dus was iedereen dik tevreden. Na de verdeling van de kamers konden we onmiddellijk dineren: de lekkere pasta werd rijkelijk gesmaakt. Na het diner ging ik graag naar mijn kamer om de schade aan de voeten te inspecteren. Dit viel in mijn geval flink tegen want de hielen, de bal onder de voet en mijn kleine tenen hadden al behoorlijk wat schade opgelopen. Ik kon gemakkelijk een koffietas vullen met het vocht uit de vele blaren en daardoor zakte de moed me letterlijk in de schoenen.
In Veurne stonden een minibus, een tranporter en 3 volgwagens de atleten op de Markt op te wachten voor onmiddellijke transfer naar het hotel Kasteelhof 't Hooghe in Zillebeke aan het Bellewaerde park.
Hier vonden we het nodige confort en dus was iedereen dik tevreden. Na de verdeling van de kamers konden we onmiddellijk dineren: de lekkere pasta werd rijkelijk gesmaakt. Na het diner ging ik graag naar mijn kamer om de schade aan de voeten te inspecteren. Dit viel in mijn geval flink tegen want de hielen, de bal onder de voet en mijn kleine tenen hadden al behoorlijk wat schade opgelopen. Ik kon gemakkelijk een koffietas vullen met het vocht uit de vele blaren en daardoor zakte de moed me letterlijk in de schoenen.
Om klokslag 4 uur in de morgen liep mijn wekker af. Eerst de voeten verzorgen en aftapen, dan het ontbijt en om 5.05 uur tranfer naar Veurne, de startplaats van de volgende etappe naar Dranouter in de Westhoek. De start wordt gegeven in de regen en na enkele kilometers is het duidelijk dat het vandaag echt 'Flandrien' weer zal worden. Nà 20 km begint door het opsteken van extra blaren, de pijn in mijn voeten onrustwekkend toe te nemen. Op kilometer 35 kreeg ik opeens de ene pijnscheut nà de andere waardoor ik mijn zere voeten niet meer kon afrollen. Dit had ook een negatieve impact op miin wandelstijl. Met tranen in de ogen moest ik op de halte in Watou (km 41) de handdoek in de ring werpen. Een zeer pijnlijk en emotioneel moment omdat ik me nog zeer goed voelde en conditioneel beter was dan vorig jaar in de Ronde. Ik had moeite voor het bedwingen van mijn emoties maar het was gewoon harde realiteit. Verschillende vragen doken op in mijn verward hoofd: Hoe moet het nu verder ? Wil ik wel naar huis ? Ik zag het even niet goed meer zitten. Uiteindelijk heeft de ganse groep me gevraagd om verder de challenge met de organisatie te blijven volgen zodat ik er toch nog een beetje zou bijhoren. Iedereen steunde en troostte me waarvoor mijn enorme dank ! Dit typeert deze sportmensen, elitewandelaars die aanvoelen wat je moet doormaken. Ook de opvang van de organisatie was ronduit geweldig. Niets was te veel gevraagd, gewoon fantastisch !
Nu moest ik, zwaar ontgoocheld, de dag verder doorbrengen in de volgwagen terwijl mijn parcours "préféré", de bergzone in het noorden van Frankrijk met de mooie vergezichten, eraan kwam. Desondanks kon ik meeleven met de stappers tot de eindmeet van dag 2 in Dranouter.
Nu moest ik, zwaar ontgoocheld, de dag verder doorbrengen in de volgwagen terwijl mijn parcours "préféré", de bergzone in het noorden van Frankrijk met de mooie vergezichten, eraan kwam. Desondanks kon ik meeleven met de stappers tot de eindmeet van dag 2 in Dranouter.
Dag 3 van Dranouter naar Wevelgem over 90 km ging door de opeenvolgende beklimmingen van de Rodeberg, de Baneberg en 2 x de Kemmelberg loodzwaar worden voor iedereen. Na de lus in Dranouter (45 km) begint de vermoeidheid en de pijn bij vele atleten toe te nemen maar gelukkig komt de eindmeet dichterbij en dit geeft zeker nieuwe moed !
Bij de aankomst in Wevelgem, op de pas geschilderde eindmeet van de wielerklassieker, is er een uitbarsting van emoties !
Een grote proficiat aan de 24 helden maar ook aan het team BWA, wat een ploeg !
Ik heb het nu van dichtbij kunnen meemaken: de medewerkers BWA speelden geen cinema en ook als de atleten er niet waren was de stemming in de ploeg opperbest. Het is een team waar vele organisaties jaloers mogen op zijn !
Mijn welgemeende dank aan allen en nu op naar de volgende uitdaging.
Graag tot binnenkort !
Bart Van Bael C-1158
Flandrien TFW
Flandrien TFW